ÇİZGİLERİN SESİ

Yüzümdeki çizgiler
Hepsi bana aittir
Öyle yıpranmışım ki
Hepsi bana şaittir

Sitemli bir yuvada
Çocuğuma anaydım
Neydi kör kader böyle
Beni benden soraydı

Bilge, bilge saçlarım
Hep yolunup söküldü
Bu talihsiz saçlara
Ateş bile döküldü

Atmak için sıkıntıyı
Ne işlere takıldım
Bu sonsuz bataklıktan
Sabırla hep bakındık

Atamadım içinden
Bir patla saplanmıştı
Bir yalanın uğruna
Anam da aldanmıştı

Ortada kara çalı
Kökü hiç kurmadı
Bedenim çağlayandı
Bendim hiç durulmadı

Gerçeklerin içinde
Cahillik yatıyordu
Parlayan ufuklara
Kalbim hep atıyordu

Cahil ile konuşmak
Ömür boyu savaşmak
Kader düşürse eğer
Zor imiş bunu aşmak
Kalem tutsun ellerin
Yolun sonu karakoldur
Hem sorgu hem yargı vardır
Döktüm içimi kağıda

Ömür bitti öyle böyle
Allahım sen yardım eyle
Yazı yazan kara kalem
Yazdığımı doğru söyle

O çizgiler kağnı yolu
Kağnı çeken allah kulu
Annesinden çok soğmuş
Annesinin güvendiği tek oğlu

Çizgilerde anlam var
Onlar işe yarar
Çizgiler hesapsız kalmaz
Onunda cezası var