BARIŞA SESLENİŞ

Bir gece yarısıydı ölümün ansızın oldu
Yıldızlar yerinden kaydı ay bile soldu
O gece dünya bile dönemedi yerinde durdu
Bir acı haberdi barış sevenlerin neşesi bozuldu

O bir barış köprüsü bizlerle el eleydi
Çocuklarla mutlu insanlığın meleği idi
Şubat ayının rüzgarı bilmem ki nasıl değdi
Barışın bedeni öldü ruhu hep bizimleydi

Savaşlardan uzaka barışlara yakındı
Manço’nun ölüsüne hep insanlar akındı
Bir cansız resmide bile ölünce
Onun solgun çocuklarına bakındı

Barış hem özgürdü hem de aydın
Bilmem ki habersiz aramızdan nasıl kaydı
Adam olacak çocukları bizlere hep saydı
Sen bir barış rüzgarı biraz daha yaşasaydın

Barış bir müzisyen her zaman aramazdı
Ruhu bize teselli ilaçtır yaramızda
Uzun saçları ne hoştu yoktu bile genç kızda
Barış’ın sesi gelir her müzikte her cazda

Senin barış köpründe bizler her zaman varız
Sendeki görüşleri yarınlara taşırız
Toplumda yer olmuş şerefli madalyanız
Barış gibiler ölmez her zaman yanındayız