KADER UTANSIN

Yollarım hep diken kalmadı özüm

Kaderin suçu ne tanrıya özüm

Ağardı saçlarım görmüyor gözüm

Suçum nedir kader benden utansın.

Gönlüm viran olmuş bir çiçek açmaz

Yaprağım kurumuş saksıdan taşmaz

Kokusu karanfil herkese kokmaz

Beni anlamayan gönül utansın.

Yar ezdi içimi kesti gücümü

Bilemedim işlediğim suçumu

Kendi ellerimle yoldum saçımı

Saçlarımı yolan eller utansın.

Kaderi yazanla açık aramız

Aşk ile bağlanmadı gönül yaramız

Dert yükü doğurmuş bizi anamız

O yükü taşıyan kader utansın.

Baykuşun yuvası kayanın dibi

Aşk kalbe girmiş sevecek gibi

Kader yağdırıyor kar ile tipi

O karı yağdıran kader utansın.