CANIM ERCİYES

Hiç eğilmez dimdik tutar başını
Hangi rüzgar kaldırırmış taşını
Mor bulutlar çatar iken kaşını
Sen yenilmez yıldırırsın Erciyes.

Yağmurlar yağıp şimşekler çakarken
Sitemli başına ateş atarken
Kar altında mevzilenmiş yatarken
Uyur gibi uyanıksın Erciyes.

Yüksekliğin taş toprak elbisen kardan
Sen hiç ayrılmazsın doğadan yardan
Sana zulüm gelse gökten havadan
Sen yıkılmaz ayaktasın Erciyes.

Ne dumanın gider ne karın biter
Kokar kekiklerin kekliğin öter
Yaylasında çobanlar kuzular güder
Onurlusun kar yataklı Erciyes

Kayakçılar sen de tatil yapıyor
Gece gündüz lojmanında yatıyor
Yürekler çarpıyor nabız atıyor
Sen her zaman onurlusun Erciyes.

Tekir Yaylası’da yaylanın hası
Buz gibi sular çekilir nazı
Orada geçirelim gelecek yazı
Senin nazın bir başkadır Erciyes.

Heybeti bir başka duruşu başka
Dumanı bir başka havası başka
Gezdim yaylaları güzeli başka
Onurunda bir başkadır Erciyes

İçanadolu’nun gurur kaynağı
Sürüler otlanır yeriz kaymağı
Çeker yağmurları bitmez sağnağı
Onurlusun kar yataklı Erciyes.

Aladağ’ın ardında Sarı Göl’ün var
Kavaklı Yayla da açan gülün var
Derelerde boz bulanık selin var
Derelerin bir vadidir Erciyes.

Bahar aylarında başkadır namın
Göğsüne yaslanmış hiç bitmez karın
Çiçeklere bürünür kalmaz bozkırın
Sende bahar bambaşkadır Erciyes.

Erciyes karından alasım geldi
Çıkıp güzelliğinde kalasım geldi
Arı bal yaparken çiçeklerinden
Sofraya bir tabak koyasım geldi.

Buram buram rüzgar eser bağrında
Yeşile bürünen karlı dağında
Temiz hava gelir bize anında
Onurunla ayaktasın Erciyes.

Kayseri Hacılar’a açmışsın kucak
Develi İncesu hep sana bucak
Üniversite adıyla meşhur kalacak
Onurlusun kar yataklı Erciyes.

Canım Erciyes’e doymadım gitti
Yetmişe geliyor ömrümde bitti
Kalem dayanmadı sayfalar bitti
Senin yerin bir başkadır Erciyes.

Hikmet Erciyes’i aldı kaleme
Sesini duyurdu bütün aleme
Tut elimi sen divane eyleme
Şu gönlümde yerin başka Erciyes.